Ik las op Topedomagazine de verhalen: Appels, het begin; Hosti, St-Sulpice 1745; Schildpad 0 40' S 119 0' W 1820 en Brioche, Parijs 1923
En in de slaapservice van Opium op 4
Een graankorrel kan ons meer vertellen dan een kras op een rots. Het grote gaat schuil in het kleine. Zo is het ook met de stukjes in Brutus heeft honger. Alles wordt op poëtische wijze geproefd. Mathijs Deen schrijft met smaak en laat de lezer gulzig achter. - Adriaan van Dis
Brutus heeft honger is een unieke bundel. Rustig lezen, niet meer dan een paar verhalen per avond. HP/De Tijd
Een klein maar smaakvol boekje, vol met exquise miniaturen, waarin de historische feitelijkheid wordt geserveerd op een bedje van fictie, of andersom: vertellingen gebaseerd op historische feiten. Deen smaakt naar meer. De Volkskrant ****
Deen laat de lezer in rustige, onmodieuze zinnen kennismaken met de zijlijnen van de geschiedenis. Heel mooi boek. Parool ****
Met een paar woorden weet Deen rijke vergezichten op te roepen. Hij schrijft geen woord te veel, alles is tot de essentie teruggebracht. Deze verhalen zijn te herlezen zonder ze moe te worden. Vrij Nederland ****
Heel trots ben ik op de recensie van Jaques Sicking, in de jaren 80 een van mijn docenten moderne letterkunde aan de RUG.